بررسی اثر مصرف دانه کنجد بر برخی فاکتورهای بیوشیمیایی در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو

زمینه و هدف: بیماری دیابت یکی از شایع ترین بیماریهایی است که در جوامع امروزی دیده میشود. به دلیل افزایش ابتلاء به این بیماری و عوارض شناخته شده ناشی از آن و هم چنین بی ضرر بودن دانه کنجد، پژوهش حاضر به منظور بررسی تأثیر مصرف دانه کنجد بر برخی از فاکتورهای بیوشیمیایی افراد مبتلا به دیابت نوع 2 انجام شد. مواد و روشها: این کارآزمایی بالینی بر روی 60 بیمار مبتلا به دیابت نوع 2 که به طور تصادفی به دو گروه 30 نفره مصرف کننده دانه کنجد )مورد( و عدم مصرف دانه کنجد )شاهد( تقسیم شدند، انجام شد. به افراد مورد، مقدار 60 گرم در روز دانه کنجد به مدت 2 ماه داده شد و گروه کنترل دانه کنجد دریافت نکردند. اطلاعات بیماران توسط پرسش نامه جمع آوری شد. سرم خون ناشتای بیماران در ابتدا و در پایان مطالعه جمع آوری و فاکتورهای بیوشیمیایی مورد مطالعه در آزمایشگاه اندازه گیری شدند. جهت تجزیه و تحلیل دادهها از آزمونهای آماری t دو نمونهای مستقل و t زوجی استفاده شد . نتایج: در این پژوهش میانگین و انحراف معیار سنی بیماران در گروه مصرف کننده دانه کنجد و عدم مصرف دانه کنجد به ترتیب 72 / 5 ± 40 / 52 و 11 / 6 ± 00 / 56 سال بود. نتایج نشان داد که قند خون ناشتا، HbA1C ، کلسترول و تری گلیسرید، LDL ، ALT و ALP بعد از مصرف دانه کنجد به طور معنی داری کاهش پیدا کرده است ) 05 / 0P< .) نتیجه گیری: با استناد به نتایج به دست آمده و بدون عارضه بودن دانه کنجد، میتوان پیشنهاد کرد احتمالاً استفاده از این گیاه به عنوان یک داروی مکمل در درمان و پیش گیری از اختلالات دیابت مفید میباشد.